Gruzja

Wprowadzenie i cel

Gruzja to kraj tylko z pozoru oczywisty i odkryty na wskroś przez Polaków w ostatnich latach. To inna, intrygująca kultura, niezwykła kulinarna kraina, przestrzeń i ludzie, których chce się poznać nie z okien autobusu, ale żyjąc wśród nich. By oswoić bohaterów naszych fotografii z nami, naszymi potrzebami, pomysłami na wspólne zdjęcia. Słuchać ich opowieści, rysując granice, których fotograf nie powinien przekroczyć. Szczególnie że będziemy tam w czasie prawosławnych Świąt Wielkanocnych. Zobaczymy Gruzinów w sytuacjach intymnych, rodzinnych. Naszym przewodnikiem i nauczycielem będzie Radek Polak, utalentowany fotograf, portrecista, człowiek, który zakochał się w Gruzji i Gruzinach po uszy. Dzięki jego miłości wiele gruzińskich drzwi będzie dla nas otwartych szerzej. Odwiedzimy pasterzy, rzemieślników, kucharzy, poczujemy smak wsi i stolicy kraju, Tbilisi. Nowoczesność będzie mieszała się z prawdą o gruzińskiej przeszłości i niedawnej rewolucji, której Polacy byli inspiracją.

Foto & Video

Każdy podróżnik staje dziś przed pokusą opowiadania swojej wyprawy live. Tekst, zdjęcia, film stały się oczywistością, a współczesne narzędzia (np. Periscope) pozwalają opowiadać podróż nawet na żywo.

To prawdziwe wyzwanie, bo taka relacja niczym nie różni się od programu telewizyjnego. W czasie naszej gruzińskiej wyprawy poznacie kulisy dobrej pracy przed kamerą i z aparatem fotograficznym w ręku. Tym bardziej że obecnie to najczęściej dwa urządzenia w jednym.

 

Tradycja

Lelo burti to tradycyjna gra gruzińska przypominająca rugby. Ma kilkusetletnią tradycję, a kiedyś była popularna na terenie całego kraju. Przez stulecia, kiedy Gruzja pozostawała pod perskim, tureckim czy rosyjskim panowaniem, lelo stało się czymś więcej niż grą i czymś więcej niż tradycją.

Stanowiło symbol oporu, hartu ducha oraz wewnętrznych więzi łączących gruzińską społeczność. Do dzisiaj jej tradycja przetrwała tylko w jednej niewielkiej wiosce Szuchuti w Gurii. Jej mieszkańcy są znani ze swojego wesołego i buntowniczego charakteru. Raz do roku, w Wielką Niedzielę, podczas Świąt Wielkanocnych wszyscy mężczyźni oraz niektóre kobiety, podzieleni na dwie drużyny, Górne i Dolne Szuchuti, zbierają się na środku wsi, by rozegrać wielogodzinną bitwę. Terenem gry jest cała wieś, a główna droga tranzytowa biegnąca jej środkiem w tym czasie jest zamykana. Liczba graczy jest dowolna, czas trwania oraz pole walki również. Wieś przecinają dwie rzeczki, wygrywa ta drużyna, która zdoła przenieść 17-kilogramową piłkę poza swoją rzeczkę. Prawie każdy z elementów gry to symbol. Skórzana piłka wypełniana jest ziemią nasączoną winem, grę rozpoczyna charyzmatyczny ksiądz, opoka tej społeczności. Na koniec gry zwycięska drużyna składa piłkę na grobie zmarłego wcześniej zawodnika. Krajobraz cmentarza pełen jest tych symbolicznych gestów sprzed lat. W 2012 roku po raz trzeci z rzędu zwyciężyła drużyna Górnego Szuchuti. Po wyjściu z cmentarza wszyscy wspólnie udali się na suprę, tradycyjną ucztę przygotowywaną przez mieszkańców wsi.
 

Kuchnia

Tożsamość narodu gruzińskiego odzwierciedla jego kuchnia. Można w niej znaleźć smaki z prawie każdego okresu burzliwej historii. Od starożytnej Grecji do wpływów najeźdźców z Iranu, Turcji, byłego ZSRR czy Rosji.Gruzja wielokrotnie była podbijana i grabiona. Każdy z okupantów zostawiał wiele blizn, ale i śladów w jadłospisie. Ten mały, liczący 5 milionów mieszkańców kraj zamieszkuje kilka narodowości oraz kilkanaście grup etnicznych. Każda z nich wyróżnia się odmiennymi zwyczajami kulinarnymi. Wiecznie zwaśnieni Azerowie i Ormianie stanowią tam najliczniejszą grupę. Przyglądając się talerzom Gruzinów, można z nich wyczytać, jak bardzo zróżnicowanym i pełnym wewnętrznych napięć są narodem. Posiadają przy tym niesamowitą umiejętność przekuwania traumatycznej historii w bogatą kuchnię. Podczas ekspedycji będziemy portretować osoby i miejsca bezpośrednio związane z kulturą kulinarną. Kucharzy, producentów żywności (obok polityków są to jedne z najbardziej wpływowych grup zawodowych we współczesnej Gruzji), sprzedawców oraz konsumentów.  Gruzini nie darzą wielką sympatią swoich polityków, kochają za to dyskutować o polityce przy bogato zastawionych stołach.

Dlaczego warto? Bo...

• Fotoekspedycje Akademii Nikona to
  wyjatkowe i niezapomniane wyprawy.
• Osoby biorące udział w fotoekspedycjach to
  fotografowie-podróżnicy, a nie po prostu turyści z aparatami.
• Program każdej wyprawy odbiega od typowych ofert biur podróży.
• Zwiedzanie i przygoda są połączone z intensywną nauką fotografii.
• Wykładowcy prowadzący fotoekspedycje to nietuzinkowe
  osobowości, znawcy i wielbiciele krajów, które chcą Wam pokazać.
• Uczestnicy spotkają się z Wykładowcą przed wyjazdem,
  by solidnie się do niego przygotować.
• Organizator – Nikon – udostępnia na czas wyjazdu 
  sprzęt, o jakim marzy niejeden zawodowiec.
  Zasady wypożyczania sprzętu na fotoekspedycje.

Zapraszamy!