Kadrowanie to sztuka wyboru — i trochę fotograficznego „oszustwa”. Bo żadne zdjęcie nie pokazuje całej rzeczywistości. To, co widzimy w kadrze, jest efektem decyzji fotografa – tego, co uznał za najważniejsze, najciekawsze, najbardziej warte pokazania.
Fotografia to interpretacja, nie kopia świata. Już w momencie naciskania spustu migawki podejmujemy decyzję, co znajdzie się w kadrze, a co pozostanie poza nim. Ale to dopiero początek. Prawdziwa moc kadrowania ujawnia się przy komputerze – wtedy możemy świadomie nadać zdjęciu nową narrację. Usunięcie zbędnych elementów, przycięcie nieciekawego fragmentu czy zmiana proporcji obrazu potrafią całkowicie odmienić jego odbiór. Dobrze skomponowany kadr prowadzi wzrok widza dokładnie tam, gdzie chcemy – do najważniejszego punktu zdjęcia. Linie, światło i układ elementów tworzą opowieść, którą odbiorca odczytuje instynktownie. Właśnie dlatego warto ćwiczyć oko i uczyć się świadomego patrzenia.
Kadrowanie może też nadać fotografii zupełnie inny klimat. Przekształcenie prostokątnego ujęcia w kwadratowe nadaje spokój i równowagę. Z kolei wąski, panoramiczny format podkreśla dynamikę i przestrzeń. To prosty sposób, by z pozornie zwykłego kadru stworzyć obraz o artystycznym charakterze. Nie zapominajmy, że kadrowanie to także narzędzie ratunkowe. Krzywy horyzont, element rozpraszający uwagę – wszystko da się poprawić. Dzisiejsze aparaty oferują tak dużą rozdzielczość, że możemy bez obaw przycinać zdjęcia, zachowując wysoką jakość. Warto jednak zostawiać wokół tematu nieco miejsca – by zdjęcia miały czym „oddychać”.
Po więcej praktycznych wskazówek o kompozycji i świadomym kadrowaniu zajrzyjcie na Szeroki Kadr. A jeśli chcecie robić naprawdę ciekawe zdjęcia i doskonalić swoje fotograficzne oko – sprawdźcie kurs Akademii Nikona „Podstawy fotografii. Ładne zdjęcia ciekawych tematów”.
